Struktura epske pesme

Epska poezija ima pretežno usmeno poreklo, ali se neguje, naročito u epohi romantizma, i u pisanoj književnosti. Ona se temelji na pričama o istorijskim događajima i ličnostima, ali se te priče, naročito u epskoj poeziji ranijih epoha, prožimaju mitološkim i legendarnim motivima i lutajućim motivima poznatim u mnogim književnostima.

Epska poezija opeva značajne događaje i istaknute pojedince. Pripovedanje je zanimljivo, priča je složena i napeta, kazivanje je objektivno i mirno. Karakteristika epskog pevanja je epska širina, razlivenost priče usled velikog broja epizoda, opisa i likova i velikog broja ponavljanja pripovednih, opisnih ili dijaloških segmenata. Priču prati dramska napetost, brojne prepreke u neizvesnosti, snažni sukobi, iznenadni preokreti. Junaci su borci i heroji, hrabri i neustrašivi, ali i ljudi sa bogatim registrom osećanja i raspoloženja.

Epsku poeziju karakteriše epska tehnika, koja se ogleda u ustaljenim postupcima u kompoziciji, stilu i metrici: stereotipni počeci i završeci, ponavljanja, opšta mesta, utvrđeni metrički obrasci, konstantan stih.

Šta se proučava u epskoj poeziji

Struktura

1. Pripovedanje (mirnoća, objektivnost)

2. Pripovedač (pouzdan, sveznajući)

3. Opisivanje (likova, radnji, situacija)

4. dijalog pripovedna funkcija

5. monolog

6. radnja

7. događaj

8. fabula

9. likovi - junaci

10. tematika, istorija, legenda, mitologija

11. jezik

12. ritam

Kompozicija

1. početak

2. razvijanje priče

3. epskaradnja - razvojne faze

4. raspored likova

5. okvirna priča i umetnuta priča

Tehnika

1. uvod

2. in medias res

3. retardacija

4. digresije

5. epizode

6. ponavljanja epske formule

7. stih

8. metrički obrasci

9. opšta mesta.